آموزش ترفندهای عکاسی با دوربین های دیجیتال

۱- به پشت ‌زمینه توجه کنید

سعی کنید از پشت ‌زمینه‌های خلوت برای عکس استفاده کنید. به طور مثال، عکس گرفتن از یک شخص در خیابان شلوغ و پر جمعیت، اصلا زیبا نیست و تمرکز بیننده را از سوژه اصلی پرت می‌کند.

بهتر است زمان یا مکانی را برای عکاسی انتخاب کنید که بتوانید تعداد موارد اضافه عکس را به صفر برسانید. همیشه سعی کنید تعادل را حفظ کنید. شاید بتوان با چند قدم جابه‌جا شدن، عکسی زیباتر و خلوت ‌تر گرفت. بیشتر اوقات، پشت ‌زمینه خلوت نمای زیباتری به عکس می‌بخشد. منبع: آموزشگاه کامپیوتر پایا

۲- به سوژه نزدیک شوید

یکی از اشتباهات مشترک عکاسان آماتور، گرفتن عکس از فاصله دور و استفاده نکردن از زوم است. بیشتر مبتدی‌ها از این که روی سوژه زوم کنند هراس دارند و بیشتر عکس‌هایی که می‌گیرند از دور، بدون پیام، شلوغ و درهم‌ برهم است و نمی‌توان تشخیص داد منظور عکاس از گرفتن چنین عکسی چه بوده است.

۳- سوژه را در مرکز قرار ندهید

یکی از کارهایی که میان بیشتر مبتدی‌‌ها رایج‌ است، قرار دادن سوژه در وسط کادر است. برای ثبت عکس‌های جذاب‌ تر سعی کنید از قانون یک‌ سوم استفاده کنید.

به طور مثال اگر درختی در یک دشت وجود دارد، آن را در مرکز کادر نگذارید زیرا زیبایی‌اش را از دست می‌دهد. با قرار دادن آن در گوشه‌ای از کادر، عکس بهتر و زیباتری خواهید داشت.

قانون یک ‌سوم در هر دو حالت عمودی و افقی کاربرد دارد. برای مثال برای عکس گرفتن از دریا و آسمان، خوب است دریا در یک‌ سوم پایین کادر و آسمان دو سوم باقی کادر را پر کنند. منبع: آموزشگاه کامپیوتر پایا

۴- فلاش دوربین خود را بشناسید

پیش از استفاده از دوربین دیجیتال، خوب است بدانید فلاش دوربین تا چند متر را پوشش می‌دهد. به طور مثال، بیشترین فاصله‌ ای که بهترین فلاش‌ها پشتیبانی می‌کنند، کمتر از ۱۰ متر است. به همین دلیل در مواقعی که فاصله زیاد است می‌توانید از exposure (سیستم نورسنجی دوربین) برای جبران نور استفاده کنید. البته بالا بردن حساسیت نوری هم در افزایش محدوده فلاش بی تاثیر نیست. یعنی با زیاد کردن میزان ISO ، مثلا از ۱۰۰ به ۲۰۰، محدوده فلاش نیز از ۳ به ۶ متر افزایش می‌یابد.

حتما به این نکته توجه داشته باشید که ممکن است هنگام عکاسی از چند چهره در یک کادر و استفاده از فلاش، چهره آنهایی که نزدیک‌تر هستند روشن‌تر و افرادی که عقب‌تر هستند، تیره‌تر شود. برای جلوگیری از چنین اتفاقی بهتر است فاصله عکاس از همه افراد تقریبا یکسان باشد.

۵- بهترین زاویه دید را انتخاب کنید

انتخاب زاویه دید و محل قرار گرفتن دوربین نسبت به موضوع عکاسی یکی از مهم‌ترین موارد خلق یک عکس خوب است. با انتخاب یک زاویه درست می‌توانید کاری کنید که عکس‌های شما کاملا متفاوت به نظر برسند.

برای این منظور یا سوژه را جا به‌ جا کنید یا خودتان به عنوان عکاس آنقدر جابجا شوید تا موقعیت مناسب را بیابید. سعی کنید تا جای ممکن از زوایای مختلف از سوژه عکس بگیرید. این کار کمک می‌کند تا بهترین حالت را پیدا و عکس خوبی ثبت کنید.

خود سوژه هم از زوایای مختلف به صورت های متفاوتی دیده می شود. با تغییر زاویه دید می توان حالت های دینامیک و زنده ای به سوژه داد، مثلا می توانید با نزدیک کردن دوربین به سطح زمین و دراز کشیدن روی زمین از سوژه های ورزشی تصاویر خوبی را ثبت کنید.

۶- در روز هم از فلاش استفاده کنید

یکی از روش‌های جالب برای عکاسی از چهره در نور روز، استفاده از فلش است. با روشن کردن فلاش، دوربین نور پشت ‌زمینه را می‌سنجد و به اندازه لازم نور به صورت سوژه می‌تاباند. به این ترتیب چهره فرد روشن‌تر خواهد شد. حتی می‌توان سوژه را در سایه قرار داد تا نور خورشید باعث جمع و نیمه بسته شدن چشم نشود و پرتره، زیبایی بیشتری را به نمایش بگذارد.

خوب است بدانید که فلاش‌های داخلی دوربین‌ها تا فاصله ۳ متر را بیشتر تحت پوشش خود ندارند پس برای استفاده از فلاش، حتما سعی کنید فاصله‌تان از سوژه بیشتر از این نباشد.

۷- جهت و شدت تابش نور

توجه داشته باشید زاویه‌ای که نور به سوژه می‌تابد تاثیر به‌سزایی در کیفیت و نمای عکس دارد. تابش نور مستقیم به ویژه هنگام عکاسی از چهره باعث بد دیده شدن چهره می‌شود. هنگامی که نور از پشت به سوژه می‌تابد نمای خوبی ایجاد می‌کند اما برای روشن ‌تر و بهتر شدن عکس از فلاش دوربین کمک بگیرید.

نورهایی هم که از کنار و زاویه‌دار می‌تابند، ایجاد سایه کرده و فقط یک طرف سوژه را روشن می‌کنند. برای از بین بردن این سایه می‌توانید از فلاش دوربین استفاده کنید یا زاویه دوربین نسبت به سوژه را تغییر دهید. می‌توانید از ان سایه‌ها برای خلق زیبایی منحصر به خودتان نیز بهره بگیرید. شدت تابش نور نیز در زشت یا زیبا شدن عکس نقش موثری دارد. به طوری که نور شدید لک و خال‌های صورت را بیشتر نشان می‌دهد.

۸- اهمیت زمان را فراموش نکنید

سرعت عمل و زمان سنجی در عکاسی اهمیت فراوانی دارد. برای خلق یک اثر ماندگار، سعی کنید هوشیار باشید و با دیدن سوژه مناسب، بلافاصله آن را شکار کنید.

سرعت عمل به معنای عجله کردن نیست. لازم است برای گرفتن عکس خوب، کاملا صبور باشید اما فاکتور سرعت را فراموش نکنید. به ویژه هنگام عکاسی از سوژه در حال حرکت، سرعت عمل حرف اول را می‌زند.

۹- روی سوژه موردنظر فوکوس کنید

سعی کنید همیشه روی سوژه فوکوس کنید تا شفاف‌ تر و بهتر از بقیه جاهای عکس دیده شود. درست است که سوژه مهم‌ترین بخش تصویر است اما لزوما نباید در مرکز عکس باشد! نقطه فوکوس به صورت نرمال در وسط کادر است و برای استفاده از آن باید سوژه را همان وسط قرار دهید.

اما سوژه هر کجا که باشد با استفاده از قفل فوکوس می‌توانید فوکوس را روی آن انجام و شاتر را فشار دهید. هنگامی که مستطیل وسط نمایشگر سبز شد فوکوس انجام شده است و تا زمانی که دکمه را رها نکنید فوکوس در همان وضعیت باقی می‌ماند.

۱۰- عکاسی در نور کم

برای داشتن عکس‌های خوب در محیط‌های کم نور و تاریک باید چند نکته ظریف اما موثر را در نظر داشته باشید. نخست این که دوربین را محکم و ثابت در دست نگه دارید تا لرزش به حداقل خود برسد.

اگر سوژه حرکت می‌کند حتما سعی کنید ساکن و ثابت شود بعد عکس بگیرید. از فلاش شب استفاده کنید و حتما از سوژه یا سوژه‌ها بخواهید چند ثانیه بعد از فلاش تکان نخورند و در آخر این که شاتر را خیلی آرام فشار دهید تا دوربین زیاد تکان نخورد.

۱۱- به چشم ها بنگرید

تاکنون توجه کرده اید که چرا اغلب نشریات روی جلدشان از عکس صورت ها استفاده می کنند؟ زیرا شناختن این عکس ها است که به ما در شناخت و علاقه مند شدن به مجلات کمک می کنند. دبیران هنری می دانند طبیعت ما این گونه است و با چشمانی که از درون جلد به ما زل زده اند تماس برقرار می کنیم. این اصل درباره عکس های پرتره ای هم که می خواهید بگیرید، صدق می کند.

هنگامی که از فردی عکس می گیرید، اگر تنها یک بخش از عکس تان می تواند در نقطه فوکوس باشد، روی چشمانش فوکوس کنید. این اولین نقطه ای است که بینندگان شما به آن نگاه می کنند. لذا اگر آنها فوکوس باشند، تماشاگران تصور می کنند تمام تصویر به شکل دقیق و صحیحی عکاسی شده است و دیگر مهم نیست که عمق میدان شما چقدر کم است یا اینکه کل فریم تان چقدر تار و مات است.

۱۲- چگونه از آتش بازی عکس بگیریم؟

آتش بازی ها اگر چه در زمره نمایش های بسیار جذاب و زیبا هستند، با این حال عکاسی از آنها کمی سخت و نیازمند مقداری مهارت است. برای شانس بیشتر و داشتن یک عکس عالی از آتش بازی، حساسیت دوربین را روی ISO 100 قرار دهید و آن را با 0EV جبران کنید. در این حالت درخشش ها و نورهای غیر ضروری آسمان مزاحم شما نخواهند بود و پس زمینه آتش بازی در عکس ها تا حد ممکن سیاه ثبت می شود.

دوربین را روی یک سه پایه ثابت کنید و سرعت شاتر را حداقل روی ۸ ثانیه بگذارید. اصلا از زوم استفاده نکنید تا آتش بازی تمام قاب را پر کند. مراقب باشید که طی مدت زمان نوردهی دوربین باید ثابت و بدون حرکت باقی بماند و بهتر است که برای شروع عکس برداری از تایمر خودکار ۲ ثانیه ای استفاده کنید. زیرا هر گونه حرکتی می تواند منجر به تولید یک عکس تار شود. همه چیز آماده است، نتیجه باید خطوط آتش تیز و واضحی باشند که به اطراف پخش شده و در حال سقوط به سمت زمین هستند.

۱۳- چگونه از آب های روان عکس بگیریم؟

هنگام عکاسی از یک آبشار و اطراف آن، سرعت شاتر پایین نتایج خوبی به همراه دارد. اما ما به دنبال دستیابی به چیزی بسیار جذاب تر و دلرباتر، با کاهش سرعت همه چیز (به نوعی نگه داشت زمان) هستیم. اما بدون آن که عکس های مان overexpose شده و بیش از حد نور ببینند، چگونه این کار را انجام دهیم؟ ابتدا تنظیم دوربین را از حالت Auto خارج کرده و حساسیت آن را روی کمترین حالت ممکن قرار دهید. این میزان معمولا ISO 100 یا ISO 80 است. سپس برای عکاسی از یک فیلتر ND (کاهنده نور) استفاده می کنیم. اگر این فیلتر را ندارید، جبران میزان نوردهی را روی کمترین میزان خود قرار دهید. این میزان بسته به دوربین های مختلف -2EV یا -3EV و به ندرت -5EV است.

دوربین را روی سه پایه سوار کرده و برای اینکه نقطه فوکوس و میزان نوردهی ثابت شوند، شاتر را تا نیمه فشار دهید. آنگاه آن را تا انتها فشرده و عکس بگیرید. مراقب باشید که دوربین هنگام عکاسی نلرزد. احتمالا به چند آزمایش برای دستیابی به نتیجه مناسب نیاز دارید، لذا از تمرین و تکرار خسته نشده و زود نا امید نشوید.

۱۴- عکاسی از سرعت

هنگامی که سوژه های متحرک با سرعت بالایی به سمت شما می آیند یا از شما دور می شوند، معمولا نمی توانید عکس های خوب و مناسبی از آنها بگیرید. اگر می خواهید از یک مسابقه سرعت عکاسی کنید، دوربین تان را در محلی قرار دهید که سوژه ها به جای آنکه از روبروی تان بیایند، به صورت عرضی از جلوی چشم تان بگذرند. در این حالت ماشین ها پشت سر هم از جلوی تان می گذرند، اما به صورت لحظه ای در یک فریم ثابت درون قاب تصویرتان قرار خواهند داشت.

اگر واقعا می خواهید احساس و درک سرعت را از طریق عکس های تان منتقل کنید، دوربین تان را در عرض خط حرکت ماشین ها، اسب ها و دونده ها قرار دهید. آنگاه با سرعت شاتر پایین (1/125 یا پایین تر) به عکاسی بپردازید تا پس زمینه محو و تار شود. شفاف و واضح نگه داشتن سوژه، همزمان با محو کردن پس زمینه درک بهتر و عمیق تری از سرعت را نسبت به پس زمینه ثابت و ایستا در پشت سر سوژه های تار، منتقل می کند.

۱۵- بازتاب اشیاء را از دست ندهید

آیا روزهای بارانی و تعطیل شما را از عکاسی باز می دارند؟ این اجازه را به آنها ندهید: فرصت های عکاسی را که چاله های آب به شما پیشکش می کنند با لذت پذیرا باشید. در این میان باران هم در داستان شما، همانند غذایی که می خورید یا نوری که می بینید، اهمیت دارد.

هر جا که ممکن است از بازتاب ها و انعکاس ها برای خلق صحنه ها و عکس هایی فراتر از وضعیت معمول بهره ببرید.

۱۶- گول مگاپیکسل ها را نخورید

خوشبختانه رقابت مگاپیکسلی میان کارخانه های سازنده دوربین های رده بالا، تا حدی فروکش کرده و بیشتر به ارائه امکانات عالی عکس برداری می پردازند. اما در دوربین های رده پایین همچنان کارخانه ها مشغول دعوای مگاپیکسلی هستند و هر روزه تبلیغات ۱۶ مگاپیکسلی و ۱۸ مگاپیکسلی و... را می بینیم. البته این محصولات به هیچ وجه حتی قدرت رقابت با سنسورهای پایین تر دوربین های رده بالا را هم ندارند.

همیشه به خاطر داشته باشید که پول تان را به جای کمیت، صرف کیفیت کنید. و فراموش نکنید که برای چاپ تا اندازه A3، عکس های یک دوربین ۱۰مگاپیکسلی هم برای شما کاملا رضایت بخش خواهند بود.

۱۷- انتخاب و خرید کارت حافظه

برای اینکه زمان انتظار دوربین تان هنگام ذخیره هر عکس را به حداقل برسانید، سریع ترین کارت حافظه ای را خریداری کنید که با جیب تان سازگاری دارد. این گونه زمان انتظار شما تا آمادگی دوربین برای گرفتن عکس بعدی کاهش چشمگیری خواهد داشت. گاهی طولانی شدن این انتظار می تواند باعث از دست دادن برخی لحظات مهم و جذاب شود.

کارت های حافظه با استفاده از سیستم ساده ای با نام Class درجه بندی می شوند. شماره کلاس در حقیقت میزان مگابایتی است که کارت می تواند در هر ثانیه ذخیره کند. پس دوربین شما روی یک کارت Class 4 با سرعت ۴ مگابایت بر ثانیه به ذخیره اطلاعات می پردازد و روی کارت کلاس ۱۰ این سرعت به ۱۰ مگابایت به ثانیه می رسد.

امروزه کارت های حافظه بسیار سریعتری وارد بازار شده اند. کارت های سریع تر گران تر هستند. اما برای توجیه ضرورت خرید نمونه های گرانتر، می توان آن را با ارتقاء رم در کامپیوترها و تاثیرشان روی افزایش سرعت مقایسه کنید.

در خصوص تعادل میان راحتی همراهی تعداد کمی کارت حافظه حجیم یا امنیت همراه داشتن تعداد زیادی کارت حافظه کم حجم بیاندیشید. از سویی با خرید یک کارت 64 گیگابایتی (در مقایسه با مدل 8 گیگابایتی) لازم نیست که دائما آن را تعویض کرده و عکس ها را خالی کنید.

اما این را هم فراموش نکنید که از دست دادن یا خرابی یک کارت حافظه 512 گیگابایتی در مقایسه با مدل 16 گیگابایتی، چه ضرری به شما می تواند بزند و چه مقدار از عکس های مسافرت تان را بر باد دهد.

تعدادی کارت با حجم بهینه به همراه داشته باشید و هر کدام را پر شد در جای امنی نگهداری کنید. با این کار، تنها کارت های خالی روی دوربین یا درون کیف خواهند بود و خطر کمتری اطلاعات شما را تهدید می کند. البته اگر امکان دسترسی به اینترنت را دارید، حتی هنگام مسافرت سعی کنید کارت های پر شده را روی فضای ابری تان ذخیره کنید تا نسخه پشتیبانی از آنها داشته باشید.

اگر چه کارت های حافظه بخش های متحرک ندارند، اما این بدان معنی نیست که فرسوده نمی شوند. بلکه هرکدام یک دوره زندگی محدودی دارند و هر زمان که فایلی روی آنها ذخیره می کنید، پاک می کنید یا فایل را از روی آنها می خواهید، یک مرحله دیگر به پایان زندگی شان نزدیک تر شده اید. اگر می خواهید با خطر از دست دادن عکس های تان روبرو نشوید، کارت های حافظه پرکاربرد را هر دو سال یک بار تعویض کنید.

۱- نوردهی

نوردهی به مفهوم میزان نوری است که بر روی فیلم یا حسگر ثبت می‌شود. برای ثبت منظره‌ ای که در پیش رو دارید باید مقدار درستی از نور را وارد دوربین کنید، ‌اگر در نور روز بخواهید عکسی به ثبت برسانید درحالی‌که میزان ورودی نور به شدت زیاد است و حساسیت نیز بر روی عدد بالایی تنظیم شده است،‌ تصویر نهایی منظره‌ای بسیار درخشان و غیرطبیعی خواهد بود. از سویی دیگر بستن دریچه دیافراگم برای ورود نور و کاهش دادن حساسیت و کاستن سرعت شاتر منجر به ایجاد عکسی تاریک خواهد شد. کلیدی‌ترین ترفند در عکاسی تنظیم دقیق سرعت شاتر، دریچه دیافراگم و حساسیت فیلم یا حسگر است.

یکی از راهکارهای متفاوت برای تنظیم نوردهی، براکتینگ نامیده می‌شود. برای تنظیم نور عکس به صورت دستی در این شیوه باید سرعت شاتر، دیافراگم و حساسیت دوربین را به اندازه‌ای که فکر می‌کنید مناسب است تنظیم کنید و سپس از موضوع عکاسی کنید. سپس تنظیمات را به گونه‌ای تغییر دهید که میزان نوردهی کمی کاهش پیدا کند و دوباره عکاسی کنید. دفعه بعد میزان نوردهی را کمی بیشتر از عکس اول کرده و بازهم عکاسی کنید.

انتخاب میانگینی از تنظیمات این سه عکس، می‌توانند به شما نشان دهند که چه نوری برای عکاسی از موضوع مناسب است. این تکنیک در بسیاری از دوربین‌های دیجیتال امروزی وجود دارند و دوربین به صورت خودکار این سه عکس را در سه نوردهی متفاوت به ثبت می‌رساند.

۲- دیافراگم/ضریب اف f

این دو عبارت وابستگی بسیار نزدیکی به یکدیگر دارند. دیافراگم به دریچه‌ای بر روی لنز گفته می‌شود که در زمان ثبت عکس نور از میان آن عبور می‌کند. واضح است بزرگتر بودن دیافراگم منجر به عبور مقدار نور بیشتری خواهد شد.

ضریب f نیز اصطلاحی است که عکاسان درهنگام صحبت درباره ابعاد مختلف دیافراگم از آن استفاده می‌کنند. ضریب f معمولا به شکل f/8 یا f/22 مشخص می‌شود. اعداد مقابل f می‌توانند از 1 تا 128 تنوع داشته باشند و تنها چند لنز محدود هستند که از f/0.95 برخوردارند. هرچه ضریب اف بالاتر باشد، یعنی دیافراگم لنز کوچکتر است و نور کمتری از خود عبور می‌دهد. ضریب f معمولا بر اساس شاخصی استاندارد تعیین می‌شود که بر اساس آن هر افزایش عدد، نمایانگر دیافراگمی است که به نیمی از مقدار عدد ارائه شده اجازه عبور نور خواهد داد. برای مثال ضریب f هشت لنز دوربین نیم برابر کمتر از ضریب اف 5.6 اجازه عبور نور به درون دوربین خواهد داد. مقادیر استاندارد ضریب f به این ترتیبند:

f/1, f/1.4, f/2, f/2.8, f/4, f/5.6, f/8, f/11, f/16, f/22, f/32, f/45, f/64, f/90, f/128

دریچه دیافراگم از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا عکاسی تماما بر اساس تغییر دادن در نور است. ضریب f متناسب با شرایط نوری مختلف در کیفیت عکس نهایی نقش مهمی به عهده دارد. ضریب f همچنین در ایجاد عمق میدان و ایجاد اثرات هنری بر روی عکس نیز تاثیرگذار است.

۳- فلش

فلش منبع نوری مهمی در محیط‌های کم نور یا موقعیت‌های غیر‌منتظره به شمار می‌رود. با این‌همه این منبع نوری محدودیت‌های فراوانی دارد که حتی در زمان عکاسی خانوادگی نیز به راحتی می‌توان متوجه این محدودیت‌ها شد.

استفاده از فلش منجر به درخشان شدن موضوع پیش‌زمینه و ایجاد سایه‌های شدید در پشت موضوع خواهد شد و همین موضوع عکاسان زیادی را بر آن داشته تا درحد ممکن از نور محیط برای عکاسی استفاده کنند. با این‌همه اگر در شرایطی قرار داشته باشید که تنها منبع نوری قابل قبول فلش دوربین باشد، راهکارهایی برای کاستن محدودیت‌های فلش وجود دارد.

دور شدن از موضوع تا حد قابل قبول، زوم کردن بر روی موضوع، چسباندن تکه‌ای دستمال کاغذی بر روی فلش برای نرم کردن نور آن، کم کردن شدت نور فلش با استفاده از تنظیمات دوربین، و در نهایت قرار دادن انگشت بر روی فلش از جمله این تکنیک‌ها است. البته عکاسان حرفه‌ای تکنیک‌های بهتری برای استفاده از فلش را مورد استفاده قرار می‌دهند، برای مثال از فلش‌های راه دور استفاده می‌کنند و یا بازتاب نور فلش را برای عکاسی به کار می‌گیرند و یا از فلش برای ثابت کردن موضوعی خاص استفاده می‌‌کنند.

۴- عمق میدان

تصاویر زیادی وجود دارند که در آنها موضوع پیش‌زمینه از نهایت وضوح برخوردار است اما پس‌زمینه کاملا کدر و مبهم است. این تصاویر محصول محدودیت‌های دوربین‌ها در زمینه عمق میدان است.

عمق میدان می‌تواند محدوده‌ای از بسیار باریک تا بی‌نهایت داشته‌باشد. ابتدایی‌ترین بخش دوربین که بر روی عمق میدان تاثیرگذار است، ‌دیافراگم است. هرچه دیافراگم بازتر باشد و ضریب اف آن کوچکتر باشد عمق میدان باریک‌تر خواهد شد، در مقابل کوچکتر بودن دیافراگم و بالا بودن ضریب f منجر به افزایش محدوده عمق میدان خواهد شد.

فاصله کانونی نیز از دیگر موارد تاثیرگذار بر روی عمق میدان است. فاصله کانونی می‌تواند نوع لنز مورد استفاده و فاصله موضوع تا دوربین را مشخص سازد. موضوع‌های نزدیکتر از عمق میدان کمتر و موضوع‌های دور از عمق میدان بزرگتری برخوردار خواهند بود. محاسبه عمق میدان کار پیچیده‌ای است که به افرادی که علاقه‌ای به ریاضیات ندارند، ‌انجام آن توصیه نمی‌شود. این افراد بهتر است بر روی تنظیمات دیافراگم دوربین خود مسلط شوند تا بتوانند به راحتی به عمق میدان مورد نظر دست پیدا کنند.

۵- فوکوس

فوکوس نتیجه عملکرد لنز دوربین و تنظیمات دیافراگم است. موضوعی که فوکوس باشد،‌ واضح و شفاف خواهد بود و موضوعی که فوکوس نباشد کدر و تار دیده خواهد شد. عکاسان برای تنظیم فوکوس راه‌های متعددی می‌شناسند. برخی استفاده از فوکوس دستی با استفاده از حلقه فوکوس لنز را ترجیح می‌دهند.

فوکوس خودکار سیستمی است که دوربین‌های دیجیتال همگی به آن مجهزند. در این سیستم حسگرهای دوربین موضوع را ردیابی کرده و موتورهای لنز به شکل خودکار لنز را بر روی موضوع فوکوس می‌کنند. فوکوس خودکار بسیار ساده است اما از محدودیت‌هایی برخوردار است که از آن جمله می‌توان به دشواری در فوکوس کردن بر روی چند موضوع که در فواصل مختلف در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند و یا فوکوس کردن بر روی موضوعات متحرک اشاره کرد. دوربین‌هایی وجود دارند که از فوکوس خودکار متوالی برخوردارند و به صورت پی‌در‌پی بر روی موضوعات متحرک مختلف فوکوس می‌کنند. درصورتی که دوربین شما از این نوع نیست می‌توانید فوکوس دوربین خود را بر روی فاصله‌ای خاص تنظیم کرده و زمانی که موضوع به آن فاصله رسید، ‌از آن عکسبرداری کنید.

همچنین می‌توانید فوکوس خودکار دوربین خود را نیز فریب دهید، بر روی موضوعی در فاصله‌ای خاص فوکوس کرده و بلافاصله دوربین را بر روی موضوع مورد نظرتان در همان فاصله حرکت دهید.

۶- عدد حساسیت یا ISO

عدد حساسیت محاسبه میزان حساسیت در مقابل نور است. این عدد در اصل به میزان حساسیت نوری انواع مختلف فیلم‌های عکاسی اختصاص داشت و استاندارد‌های محاسباتی توسط سازمان بین‌المللی استاندارد یا ISO تعیین می‌شدند و نام عدد حساسیت نیز از همین‌جا برگرفته شده‌است.

در دوربین‌های فیلمی،‌ برای تغییر حساسیت باید نوع فیلم تغییر داده می‌شد. دوربین‌های دیجیتال به عکاس اجازه می‌دهد که حساسیت را از طریق لیست تنظیمات دوربین تغییر داده و حساسیت حسگرهای دوربین را متناسب با شرایط تغییر دهد. عکاسان حساسیت را سرعت فیلم یا حسگر می‌دانند. زمانی که سرعت بالا باشد، در زمانی مشخص میزان بیشتری از نور به نسبت حساسیت پایین، توسط حسگر حس خواهد شد.

عدد حساسیت بر خلاف دیافراگم روندی مستقیم دارد و با بالارفتن عدد،‌ سرعت نیز افزایش پیدا خواهد کرد. بالا بردن عدد حساسیت منجر به افزایش پارازیت‌های تصویری می‌شود که در دوربین‌های فیلمی گرین و در دوربین‌های دیجیتال پیکسل نامیده می‌شوند.

۷- لنز

لنز تقریبا مهم‌ترین بخش دوربین به شمار می‌رود، زیرا عکاسی بدون نور معنی ندارد و نور نیز از طریق لنز وارد دوربین می‌شود. در دوربین‌های ارزان‌قیمت‌تر لنز درون دوربین جاسازی شده‌است. دوربین‌های تک لنزی انعکاسی یا SLR از لنزهای قابل تعویض برخوردارند. بدنه دوربین از حلقه‌ای فلزی برخوردار است که لنز به آن متصل می‌شود. این اتصال، اتصال الکترونیکی نیز در پی دارد و به این شکل بدنه می‌تواند فوکوس و کنترل موتورهای زوم لنز را نیز به عهده بگیرد.

یکی از کلیدی‌ترین نکات برای انتخاب یک لنز فاصله کانونی آن است که معمولا به طول لنز نیز اشاره دارد و به میلیمتر بیان می‌شود. یک لنز 50 میلیمتری برای عکاسی از موضوعاتی که در فاصله 10 تا 20 متری قرار دارند مناسب است.

لنزهای واید از فاصله کانونی کوتاه‌تری برخوردارند و می‌توان با استفاده از آنها از مناظر وسیع و یا موضوعات بزرگی که در نزدیکی دوربین قرار دارند، عکاسی کرد.

لنزهای تله که فاصله کانونی آنها بالای چند صد میلیمتر است درحقیقت تلسکوپ‌هایی هستند که بر روی دوربین بسته می‌شوند. این لنزها موضوعات دور را نزدیک نشان می‌دهند اما از عمق میدان محدودی برخوردارند.

لنزهای زوم نیز از فاصله کانونی متغییری برخوردارند،‌ اما به یاد داشته باشید که هرگز از زوم دیجیتال استفاده نکنید، ‌زیرا دوربین برای بزرگ نشان دادن موضوع پیکسل‌ها را بزرگتر می‌کند و این کار کیفیت تصویر را از بین می‌برد.

۸- سرعت شاتر

سومین بخش محاسبات نوردهی به سرعت شاتر بستگی دارد و نشان می‌دهد پرده شاتر برای چه مدتی برای عبور کردن نور از میان آن، ‌باز باقی می‌ماند. سرعت شاتر را بصورت کسر بسیار کوچکی از ثانیه بیان می‌کنند.

سرعت پایین شاتر (زمان طولانی تر) منجر به سوختن و یا روشن شدن بیش از اندازه عکس خواهد شد زیرا در تمامی مدتی که شاتر باز است،‌ نور درحال تابیده شدن به درون حسگرهای دوربین است و اگر در این مدت دوربین تکان بخورد تصویر کدر خواهد شد.

تصاویری که از آسمان شب گرفته می‌شود درحالی‌که ستاره‌ها خطوط مدوری در آسمان ایجاد کرده‌اند، ‌همگی حاصل سرعت پایین شاتر بوده‌اند. استفاده از سه پایه می‌تواند از خطر کدر شدن تصاویر در این شرایط جلوگیری کند.

۹- تعادل سفیدی یا وایت بالانس

این توانایی دوربین، تفاوت بسیار جالب میان چشم انسان و دوربین را آشکار می‌کند. چشم از آنجایی که با مغز در ارتباط است،‌ در هر نوری رنگ سفید را سفید می‌بیند. اما از آنجایی که دوربین از چنین مغری برخوردار نیست،‌ باید آن را مجبور کرد تا رنگ سفید را تشخیص دهد.

تنظیم وایت‌بالانس دوربین می‌تواند نقص بی‌مغز بودن دوربین را جبران کند. این گزینه می‌تواند به دوربین نشان دهد که تمامی شرایط نوری لزوما سفید نیستند، نورهای داخلی اغلب به زردی متمایلند و نورهای فلورسانت به آبی. حتی نور طبیعی نیز کمی آبی‌تر از آن چیزی هستند که دیده می‌شوند.

۱۰- پردازش پس از عکاسی

پس از عکاسی با دوربین دیجیتال،‌ کار عکاس به پایان نرسیده است. شاید نرم افزار فوتوشاپ یکی از رایج‌ترین نرم‌افزارهای ویرایش عکس باشد اما ده ‌ها نرم‌افزار دیگر نیز برای بهبود و تغییر عکسهای دیجیتال وجود دارند.

عکاسان آماتور می‌توانند با آموزش فتوشاپ Photoshop و استفاده از این نرم‌افزارها برای تنظیم نور،‌ تضاد و بالانس رنگ عکسها استفاده کنند و ضعف‌های احتمالی عکسهای خود را جبران کنند. همچنین می‌توان از این برنامه‌ها برای ایجاد تصاویر تلفیقی و ترکیبی استفاده کرد. منبع: آموزشگاه کامپیوتر پایا